(Jacques Chirac en George W. Bush in 2005; bron afbeelding: Wikimedia Commons)
Interessante Enjeux internationaux vanochtend, met Prof. em. Maurice Vaïsse (mijn masterproefpromotor in Sciences Po een paar jaar terug). Hij bracht onlangs een collectief werk uit over wel heel recente geschiedenis: de buitenlandpolitiek van Jacques Chirac, die amper zes jaar geleden nog in het Élysée zat. Deels op gedeclasseerde documenten (waarvoor onderzoekers persoonlijk aan de fameuze dérogation bij de gevreesde Archives Nationales zijn geraakt) wordt het recente verleden in perspectief geplaatst. Een paar voorbeelden:
- Continuïteit (door de neo-gaullist Chirac zelf beklemtoond) met het buitenlandbeleid van de Gaulle (waarvan Vaïsse de grote specialist is) ? In werkelijkheid stuurde Chirac zelf al aan op de reïntegratie in de commandostructuur van de NAVO (iets wat Sarkozy uiteindelijk heeft doorgevoerd; zie daarover de vlammende "open brief aan Hubert Védrine" van Régis Debray in Le Monde Diplomatique van de maand maart, pp. 1 en 6-7)
- Uitwerking van de regels voor de euro (uitdieping), eigenlijk een project van Mitterrand, uitvoering van de grote uitbreiding van de EU naar het Oosten (2004, 2007), ondanks initiële Franse terughoudendheid
- De Europese Grondwet (2005): breuk met de Franse bevolking in het referendum (zowel uitdiepen als uitbreiden waren een brug te ver), die ook vandaag de debatten in Frankrijk nog bepaalt
- Herintegratie van Rusland in het "Concert international": Franse steun voor opname in de G8, WTO...
- Irak: vers onderzoek uitgevoerd door Pierre Melandri toont aan dat Frankrijk eigenlijk niet over de middelen beschikte om consequent te zijn in zijn verzet tegen de Amerikanen; Chirac was vrij snel verplicht om de betrekkingen te herstellen (zie alweer het artikel van Régis Debray in Le Monde Diplomatique p. 7, waar hij verwijst naar de interventies van de socialisten Moscovici en Rocard op de Amerikaanse ambassade in Parijs)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten