Het vreselijke stuk dat je pas kan schrijven als het corpus voldoende ver gevorderd is, of de inleiding van een werkstuk, is meteen ook een signaal om naar het tweede deel te springen, en al wat te beginnen denken aan een conclusie, waarin je de draden samenknoopt. In een Wordcloud geeft het voorlopig dit:
Een dergelijk stuk bestaat ook uit een rapsodie van algemene literatuur in de voetnoten, die aantoont dat je weet waarover je praat (en -vooral- waarover je niét meer gaat praten):
Wat dan weer geïllustreerd kan worden door Wordles uit de andere (18de-eeuwse) hoofdstukken:
In de voetnoten is dit nog duidelijker:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten