vrijdag, september 14, 2012

Congressus Cameracensis

Uw dienaar schrijft vlijtig verder aan zijn doctoraat, en hangt al een aantal weken gefascineerd boven de verbluffend gesofisticeerde en vernuftige correspondentie van de Britse diplomaten Polwarth en Whitworth, die in detail juridische structuren, diplomatieke bochten en politieke pirouettes op het congres van Cambrai (1722-1725) overbriefden naar George I en diens minister van Buitenlandse Zaken, de hertog van Newcastle in Whitehall.

Het congres slorpte ongeveer alle uitstaande diplomatieke dossiers in West-Europa op: België, het Gulden Vlies en de Oostendse Compagnie (tussen Spanje en Oostenrijk), Italië (tussen Spanje, Oostenrijk, Parma-Piacenza, Toscane, Guastalla, Modena, de paus, Venetië, Genua en Sardinië-Savoye) en Spanje zelf (tussen Spanje en Oostenrijk). Tussendoor is er plaats voor het nodige paniekvoetbal wanneer Filips V van Spanje er de brui aan geeft en zijn 17-jarige zoon de troon laat bestijgen... om acht maand later, na diens overlijden, gewoon terug te komen; wanneer de hertog van Bourbon beslist om Lodewijk XV's verloofde, de Spaanse prinses Maria Anna Victoria, terug te sturen en het huwelijk af te blazen; of nog, wanneer tsaar Peter de Grote overlijdt. Uiteindelijk gaat het congres uiteen omdat Oostenrijk en Spanje een apart verdrag afsluiten, achter de rug van de Franse en Britse bemiddlaars.

Hierboven prijkt de wordle van de eerste 45.482 woorden van het deel in kwestie, die visueel verduidelijkt welke woorden het meeste over de tongen gingen.

Geen opmerkingen: