Interessante lezing van Dominique Moisi (IFRI, een van de meest geconsulteerde Franse experten in de Anglo-Amerikaanse wereld) afgelopen maandag voor Chatham House over de présidentielles. In het publiek onder andere de redacteur van The Economist die eerder Sarko en Hollande in le déjeuner sur l'herbe op de cover zette met de titel "A country in denial - the West's most frivolous election".
Ik ga akkoord met de analyse: Hollande wint, door persoonlijke, emotionele rejet van Sarkozy bij brede categorieën van de bevolking; eens aan de macht, voert hij een gematigd beleid, met aandacht voor sociale rechtvaardigheid, hoewel de ondertoon (het publiek terwille ?) nogal denigrerend is ten opzichte van de economische oriëntatie van de PS.
Hollande bracht een tijd terug een bezoekje aan Ed Milliband, en eerder nog aan de financiële wereld. Hij zou er verteld hebben "not dangerous" te zijn. Prompt hernomen door Mélenchon als "votez pour moi, because I am véry dangerous" (helaas laten de lettertekens van dit bericht niet toe om de juiste intonatie en klemtonen weer te geven).
Moisi herhaalt uitentreure dat Hollande een sociaal-democraat is (wat natuurlijk klopt), om zijn voorgenomen beleid te verdedigen. Frankrijk zou helemaal niet 'in denial' zijn, maar zeer goed beseffen dat er nu enkel offers komen, en dat die maar beter gebeuren onder een rechtvaardig bewind. 'Met deze man geen avonturen'. De fiscale emigratie naar België of Zwitserland zal meevallen. Hollande is eigenlijk Europeser dan Sarkozy. En geniet (in de interpretatie van Moisi) het meeste steun in Engeland, waar de financiers niet zouden kunnen kiezen tussen iemand die onhoudbare beloftes doet (Hollande) en iemand die in het verleden bewezen heeft de zijne toch nooit na te komen (Sarko).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten